isterdim ki başka bir yerden yazabileyim sana bunu. isterdim ki yazmakla kalmayayım. Seni gece aramazdım rahatsız olma diye ama sabah erkenden kalkabileyim sırf seni arayabilmek için. Aramakla kalmayayım isterdim. isterdim ki gecenin bir yarısı otobüse atlayıp istanbul'a gelebileyim. Sen Kız Kulesi'ne, ben gözlerine bakabileyim öğlenin yakıcı güneşinde.
isterdim ki sen hayallerimdeki gibi ol. Belki biraz daha fazla isterdim ki hayallerinin erkeği ben olabileyim.
Hiçbiri olmadı. Olmayacak.
Beni sevmiyorken ne yanına gelebilirim, ne öğlen güneşinden yakıcı gözlerine bakabilirim. Beni sevmiyorken ve bunu çokça söylemişken seni ne telefonla arayabilirim, ne de basit sıradan bir mesaj çekebilirim. Ne gece, ne gündüz. Hatta akşamüstü bile yapamam. Yanlışlıkla süsü verip bir mesaj bile atamam. Sarhoşken arayamam. Beni sevmeyen birine bunların hiçbirini yapamam.
Bu kadar gurursuz değilim. O kadar sözden sonra gururumu hiçe sayacak değilim.
Ama seni unutacak kadar gururlu da değilim.
O yüzden buraya yazabilirim bir tek. Sen de, bir başkası da bilmeyecek. Bir ben bileceğim.
