küçükken Denizden korkardım, deniz köpürürdü ya içim ürperirdi. Dağlar ise kalbime sığmazdı.Yüksek gelirdi. Denize gidip kıyıda otururdum,derdim ne kadar alçak ama kızgın... ne kadar hırçın.. kızsa sanki beni savuracak beni alıp götürecek Garip gelirdi deniz... dağlara giderdim. ama pek yaklaşmazdım.. oturur uzaktan keserdim. Derdim; ne kadar büyük... kocaman, ama sessiz.. sanki büyüklüğü ondan bir şeyler almış.demek büyük olmak ,büyümek her şey değilmiş.. inanmak farklı bir şey ama öyle.. en azından bana göre öyleydi...
Şimdi büyümek ve alçalmak arasındayım, acaba denizin hırçın kollarına bırakıp gideyim mi ? yoksa dağın heybetinin altında bir sığınacak kapı mı bulayım ? çünkü ikisinin arası bana ağır geliyor.. bir gün kibirli bir gün alçak....
