bazen düşünüyorum , olsa ne hissederim , olmalı mıydı falan diye
nefret ettiğimden değil , bu dünyada belli başlı insanlar hariç herkesin yaşamasını isterim bunlar düşmanım bile olsa , hele ki eski sevgilim ne yapmış olursa olsun 'ölsün amk' demem asla , yaşasın mutlu olsun benden daha fazla mutlu olsun hatta
ama üzüldüğüm nokta şu , bana göre çok şerefsizce bitti , hayatımda hiç bu kadar şerefsiz hissetmemiştim kendimi , şerefsizlikten kastım ihanet falan değil , çok sözler verdik , hepiniz verdiniz buna eminim de ben o sözü tutamamaktan çok rahatsızım , bir dosya hazırlıyordu bizim için , o dosyanın son sayfasını 1 avuç toprak için ayır demiştim , hangimiz önce ölürsek onun toprağını koyar öyle kapatırız o dosyayı demiştim , şimdi belki atmıştır o dosyayı , atmasa bile bir gün bir adam girecek hayatına onunla evlenecek o zaman o dosya kim bilir hangi çöplükte olacak
bunu bilmek çok acı , onun seni unutması , senin onu unutmuş gibi davranman , hayatına bakmaya çalışman cidden çok şerefsizce değil mi ? verilen sözler nasıl bu kadar kolay unutulur ki , nasıl vazgeçilir bu kadar kolay 25 gündür ben hala anlamıyorum
her ne kadar unutmuş gibi yapsam da itiraf etmeliyim ki unutamadım , hala aklımı tırmalıyor sesi kokusu anılarımız , ama unuttum diyorum soran olursa , bir gün unuturum da belki , sadece adını bir başka yerde gördüğünde ufak bir gülümseme bırakır yüzümde ama unuturum , ama onu unutmuş olmamı asla unutmam , bu benim canımı sıkar işte , nasıl bu kadar kolay bıraktın peşini , nasıl verdiğin sözleri tutamadın , nasıl bunların hepsini unuttun diye bir ömür sorarım bunun hesabını kendime
bazen düşünüyorum içimden , ölseydi diye , her gün gider mezarını ziyaret ederdim , belki geceleri bile onunla kalırdım , toprağı üşümesin diye üstüne battaniye bile örterdim lan , acım hiç dinmezdi ama şereflice acımı çekerdim , bir daha ondan başka birine dokunmayacağımın bilinciyle , bu iç rahatlığıyla çekerdim acımı
her gün acı çekmek mi daha zor , yoksa bir zamanlar çok seviyorum dediğin insanın acısını unutacak kadar haysiyetsiz olduğunun farkına varmak mı , inanın bilmiyorum bunu.
sadece ailesini düşünüyorum , onu düşünüyorum , yaşayacağı geleceğini hayallerini düşünüyorum ondan sonra diyorum ki ''boşver , o yaşasın mutlu olsun , sen bir ömür kendi şerefsizliğinle yaşamaya da alışırsın elbet , onsuz yaşamaya alıştın ya şerefsiz yaşamaya da alışırsın ne fark eder''..
