gerilim filminin, sadece ses efekti olmadığını bir kez daha anlatan baş yapıt.
hele ki o küçük çocuğun otelin boş koridorlarında bisikletiyle gezmesi... işte gerilim budur. kapalı alan psikolojisinden tutun da para-normal olaylara kadar her türlü korkunuza hitap ediyor. jack nicholson ise bildiğiniz döktürüyor.
filmin sonu ise bildiğiniz tokat vuruyor izleyiciye. tam filmi bitirdim, her şey cevaplandı derken, kubrick o siyah beyaz fotoğrafla bitmiş filmi kafanızda tekrar başlatıyor. 237 no'lu odada geçen sahneler ise korkuyu unutanlara korkuyu tekrar hatırlatıyor.
klasik korku filmlerinden bıkmış olanlar bu filmi izledikten sonra, korku ve gerilim filmi tanımını yeniden yapacaklardır.
