burda leonardosuna sarılmış bir gmas görüyorsunuz. aslında göremiyorsunuz tabi ki kendimi ifşa edecek halim yok * evet arkadaşlar. tüyap tüyap öldüm ama bu defa bunun için daha da öldüm. cumartesi günü ilk tanıştım leo ile beni hatırladığını söyledi sosyal medyadan ^^ sonra tabii ilk heyecan baktım mal gibi fotoğraf çekilmişim adamla aramızda da baya mesafe var dedim gmas sen değil miydin adamın üzerine atlıycam diyen * pazar gittim evet bu defa hedefime ulaştım. bana sen dün de gelmiştin di mi demişti iyi ki o anları kameraya alan biri vardıı ^^ evet sürekli izliyorum sürekli seviyorum bu adamı. uzun zamandır birine sarıldığımda böyle hissettiğimi hatırlamıyorum. bazı şeyler sadece hayalde kalmıyormuş. bazıları için basit bir şey gibi durabilir ama herkesi mutlu eden şeyler farklıdır sonuçta. benim de hayattan istediğim çok bir şey yoktu zaten. en sevdiğim yazarla tanışmak istemem de gayet makul bir şey sonuçta. iki haftalık iznimin bir buçuk haftasını depresyonda geçirdim. sadece 3 gün fuara gidebildim ama son iki gün zaten bestti. çok tatlı insanlarla tanıştım. erenle tanıştık nihayet o da çok tatlı bi çocuk. sonra özkancığımla * özgür abiyle feyzayla yiğitle derken derken uzar bu. yani benim anlaşabileceğim insanlar yok etrafımda bunu anladım. ama fuardayken beni anlayan insanlar vardı ortak şeyler hissedebilen düşünebilen insanlar. bir nevi aynı dili konuşan insanlar diyim ben size. bu düzlüğe hala alışamadım sanırım. ama alışmak zorundayım ama alışmak istediğim şey bu değil. ben sanırım yaşamam gereken yerden çok farklı bi yerde yaşıyorum. farklı insanlarla farklı yerlerde farklı işlerle uğraşıyorum. olmak istediğim yer burası mı emin değilim ama alıştım. ama yoruluyorum. ama pes etmeyeceğim. aslında bunu söylerken düşünüyorum da pes edemem gibisinden şeyler anca kitaplarda, filmlerde, dizilerde olur. gerçek hayatta savaşsan da bazı şeyler için ede edemezsin genelde. ama kuralları belli sanki neyse ya öyle işte arkadaşlar Leonardo candır *
