Dedemin vefatı ile hastalığı iyice artan ananem bizle yaşamaya başladı. O zamanlar küçük de olsam içimde yaşayan anılardan biriydi. Ananem de ileri derece romatizma eklem ağrıları ve unutkanlık vardı ama o zamanlar benim tek arkadaşımdı. Benle çocuk olur benle oynardı. annem bakıyordu ananeme. Annem ananeme meyve getirirdi ilaçlarıyla birlikte. ananem meyvelerin çekirdeğini alır saklar bahçeye çıktığında kendince ekerdi çekirdekleri. Sonra saksıda ki yeni yeşeren çiçeği gösterir anane bu ne derdim o da oraya ektiğini unutur allahın lütfu der sahip çıkardı. çiçekleri, bitkileri çok severdi. Beni sevdiği gibi çiçeklerini sever, onlara şarkı söylerdi. Ananem o küçücük saksısına ne ekse, onun sevgisiyle büyüyüp yeşerirdi. Ananemin hastalığı iyice artınca çiçeklerine ben bakmaya başladım çiçekler sanki ananemi sorar gibi boynu büküklerdi. Bana bıraktığı miras anıları ve bu çiçekler oldu. Ne zaman meyve yesem çekirdeğini alır saklar ananemin bana bıraktığı bahçeye ekerim..
