görüntüsünden ve kokusundan kaybeden yiyecek. birebir yaşanmış şırdan olayımız var, hala aklıma geldikçe gülerim *
adanadan azerbaycana iş için gelen, nasip adında bi abi vardı bizim. bir gün tüm çalışanları evine davet etti ve size "adananın en lezzetli şeyini ikram edeceğim" dedi. ben adana kebap sandım, daha önce yemiştim ama bir adanalının elinden daha güzel olur diye beklentiyi yükseltmiştim. beraber çalıştığım arkadaşların türk yemek kültüründen haberleri dahi yok, masaya kurulmuş bekliyorlar. neyse nasip abi elinde koca bir tencere getirip masanın üzerine koydu, kapağını kaldırdı ama o da ne? salçalı suyun içinde yüzen çükler, bizimkiler direkt evi terk edip gitti. bi ben kaldım bi de patron. nasip abi şaşkın, nasip abi mahçup ..
- abi şırdan yapacağını niye önceden söylemedin?
- şaşırtmak istedim
- çok da başarılı oldun
- aslında tadına bi baksalar çok severler
- nasip abi, biz azerbaycanlılar hayvanın işkembesini bağırsağını falan yemeyiz. bizde atılır onlar
- ama tadı çok güzeldi ..
- abi görüntüsü de çok acayip, iyi ki eşlerini getirmemişlerdi. yoksa büyük kavga çıkardı
- bir kere deneseniz var ya off ..
- abim hala ne diyorsun! sen dayak yemediğine şükret
- yeni tatlara açık olmak lazım, bizde var ya 5-6 tane birden yiyorlar
- abi bak hala! kaldır şunu gözünü seveyim tüm iştahım kaçtı ..
