Usumenin o insanın içini ürperten hissini yaşamanın zevkine varmaktir. Usuyeceginizi bile bile dışarı çıkarsınız üstünüze bi ceket bile almadan. Daha sonra yavaş yavaş soğuk bedeninizi sarmaya başlar. Yalnız olduğunuzu, sizin için endiselenecek kimse olmadığını bildiğiniz için pek de siklemezsiniz soğuğun size kucak açışini. Tuyleriniz urperir fakat rahatsız olmazsınız. Geceyi izlersiniz. Geçmiş ve geleceğe dair ne varsa düşünürsünüz izlerken. Fakat öyle bir düşünme halidir ki bu ne umut vardır içinde ne de pişmanlık. Kendinizi boş hissetmeye başladığınızda içeri girersiniz. Sıcak bir yatak, veya kalın bir mont giyersiniz. Çünkü bu usume anlamsızdır. Gecenin iç ürpertici usutmesi değildir..
