Yaşamayı bile çekilmez hale getiren iğrenç bir etkidir.Üstelik o başarısızlık sadece maddiyatta kalmaz çoğu zaman, tüm hayatına bir zehir gibi yayılır.
Okulu bitirirsin, iyi kötü bir işe başlarsın tabi eğer şanslıysan, sonra bir bakarsın kendin için yaptığın şey koca bir hiç. Yerimi sağlamlaştırayım,aileme yeteyim, kardeşlerimin hayatını kolaylaştırayım. Peki, sen? Sen nerdesin?
Babansa, onun bununla yediği paraların hesabını sana vermeyeceğini, senin onun evladın olduğunu, kendinin yapabileceğini ama kız evladı olarak senin asla bundan cesaret alıp da namusuna leke getiremeyeceğin palavralarını sıralarken,sen hiç bilmediğin bir yere,sadece bir sırt çantasıyla gitme hayalleri kurarsın. Asla gerçekleşmeyeceğini bildiğin hayaller. Korkudan değil sorumluluktan, babanın sen daha doğarken cebine iliştirdiği sorumluluktan. Gitmek kardeşlerini gördüğün ilk an silinir aklından. Çünkü sen yükünü umursamazca onların omuzlarına devredemezsin, hayatta en çok benzemek istemediğine benzemek düşüncesi ürpertir. Onun için kendi hayatını bir yere bırakır, başka hayatlara pusula olursun.
