Hatırladıgım ilk yalanımı söylediğim hikayedir. Daha okula gitmediğim zamanlardı. Annemden para istemiştim marketten bir şeyler almak için. Annem boyle şeylerde beni kırmazdı tabi verdi parayı. Ama cips kola tarzı şeyler almamamı söylemişti. Ben de tabi cips almak istiyordum ama yalan söyleme huyum olmadığı için annemi ikna etmeye çalıştım önce kabul etmeyince tartıştık falan. Neyse ben firladım evden cips almicağıma söz vererek. Firladim ama vicdanımla büyük bir çatışma yaşıyorum. Ilk defa yalan soylicem. Neyse aldim cipsi bi kuytu köşede yedim cipsi. Çok aksiyonlu birseymis gibi. Parmaklarımı da bir güzel yaladım iz bırakmamak adına. Uyduracağım hikayeye kadar herşeyi ayarladım evin ziline bastım. Annem kapıyı açtı gec içeri dedi şevkatle. Neyse geçtim. Oturttu beni dediki " Olum cips almadin di mi" hemen cikistim yok ya almadim dedim ya falan. Neyse bi kere daha sordu " Olum yediysen de soyle kızmıcam merak ediyorum sadece". Ben iyuce dellendim büyük büyük oynuyorum falan. Annem hala gülüyordu. Bütün izleri silmistim ama unuttuğum birsey vardı. Ucuz cipslerin lanet sari tozları kazagıma yapısmıstı. Annem "Peki o zaman bunlarla ne" deyince ilk failimi vermistim. Sağ alta "Wasted" yazısı gelmişti. Adanalı gaspçı çocugun muhabirlere verdigi tepkiyi vermistim:
-Peki o zaman bunlar ney
+Peki o zaman bunlar mı ney?
