20 yıldır bu şehirdeyim. bir dergide madde madde şehirleri anlatan bir yazı gördüm. ben de yazmak istedim. sonra neden gençiliğimi, halihazırda orta yaşlılığımı geçirdiğim bu şehri anlatamadığımı düşündüm. cevabı buldum.
çünkü ankara'da yaşamak benim için biraz da '' yaşamamak'' demek. ama yine de deniyeyim.*
- ankara'da yaşamak yokuşa alışmaktır. dik yokuşlu mahallelerde kışın kol, bacak kırıp eşe dosta alçı imzalatmaktır.
- ankara'da yaşamak soğuğu gerçekten bilmektir. şehir kara bürünüp en güzel halini aldığında , ahmed arif'in ''karanfil sokağı ''şiirini anlamaktır.
- ankara'da yaşamak devlet büyükleri geçerken kapatılan trafiğe alışmak, i. melih gökcek'i bir uzvunuz gibi benimsemektir.
- ankara 'da yaşamak simidin ve dönerin hasını yemektir.
- ankara'da yaşamak hala mahalle düğününe gidebilmek, '' ay ben oynamam'' deyip geceyi misketle noktalamaktır.
- ankara'da yaşamak sakarya'da bira-midye, ab'bas da waffle, çiftlik de kokokreç'dir.
- ankara'da yaşamak her hafta sonu beton manzaradan kaçıp, bulunabilen bir avuç toprağa koşmaktır.
- ankara'da yaşamak sinemadır, tiyatrodur, eylemdir, halaydır, joptur, biber gazıdır.
*****
bir de ''ankara'da aşık olmak'' var ki onu zuhal olcay söylüyor.
