yaşamış olduğum ve yapılmadan önce uzun uzun düşünülmesi gereken zorlu süreçtir.
o kara gün gelir. ösym'de sonuçlarına bakarsın ve sonuçlar hiç hayal ettiğin gibi değildir. bir senenin boşa geçtiğini düşünürsün. elinden geldiği kadar çalışmadığını da bildiğinden, içine kapanıp acını en derininde yaşarsın. arkadaşların hevesli hevesli tercihlerini yaparken artık bir karar vermen gerekir. sonuca razı mı olmalıyım? bir kere daha mı şansımı denemeliyim? ''ben daha iyisini yapabilirim!'' dersin ve o yola sürüklendiğini farkedersin. artık karar vermişsindir, geri dönüşün yoktur. dersaneye kayıtlar yapılır. üniversiteye başlayan yakın arkadaşlarla araya mesafe koyulur. hayattan, insanlardan kendini soyutlarsın. bazen bağırasın gelir ama kimse sesini duymaz. 2. yıl hazırlanmanın verdiği stres üstüne çöker. ''bu yıl geçen sene yaptığım hataları tekrarlamak yok!'' diye kendine sürekli tembihler verirsin. defalarca çalışma programları yapılır, uyulmayıp sonra tekrar yenisi yapılan. kafa dağıtmak için kendine küçük izinler verirsin, arkadaşlarınla görüşürsün. görüşmeden en az keyif alan sensindir. üstündeki baskıdan dolayı hiçbir şey keyif vermemeye başlar. benim gibi 2. sınav senenizde birine aşık olduysanız, baştan kaybettiniz demektir. günler, aylar geçer ve her şeyin bittiği gibi bu dönem de biter. bazıları zaferle, bazıları ikinci kez hayal kırıklığıyla... ama ikinci yıl üniversiteye hazırlanmak insana büyük tecrübeler kattığını bilmelisiniz. bu dönem sizi olgunlaştırdı, bazı şeyler için çaba göstermeyi yoksa sonucunda ne gibi hayal kırıklıkları yaşattığını öğretti.
