Görmeyeli yatağım kocaman olmuş. Içinde kaybolur olmuşum. Uykular da bir tutmamış beni. Gece o kadar yalnızmış ki yummuş gözlerini. Her yer kap karanlık olmuş. Sanki tüm şehir harebeye dönmüş. Hırsızlar, pezevenkler, torbacılar, ilk içki ücretsiz diyen işletmeciler galiba hepsi gecenin körü lanetiyle öldü. Gecenin cocuğu olmuş adına sessizlik koymuş. Genç kızlar bu yüzden yorgan altında sessizce ağlamış. Bazıları çarşafa sürtmüş. Eğer erkenden uyursak gece tüm günahlarımızı saklayacakmış. Ve uykusuzlar her daim gecenin en derin cehennemlerde kül olana kadar yanacaklarmış, dev yalnızlıklarıyla.
