murathan mungan'ın bir şiiiri:
PUHU
puhu
yürekte gidenin ayak sesi
ağır dönen kilit
görünmez hayvanını yatıştıran
mimozalı gölgeler
sularda dünyanın batışı
cama vuran,camına vuran
kapısı çekilmiş evler
loş pencere,kör kapı,puhu
sokakta oynayan için bekliyor camdaki gölgen
kalendeki mürekkep
uzayınca sokak silinir onun için gölgen
ya da sen silinirsin
aynı puhu ama şimdi her şey daha uzak
