annem beni iyi dinle .. bunları yüzüne söyleyecek cesaretim yok. o yüzden yazıyorum, biliyor musun böyle de çok zor! senden başka kimsem olmadığı için sadece sana veda ediyorum, en değerlim olduğun için ..
ben iyi bir evlat olamadım, istediğin gibi seni mutlu edemedim. evlendiğimi, çocuk sahibi olduğumu göremeyecek olman, senden çok beni üzüyor.
hastasın, seni üzmemek için kendimi yok sayıp yanında yaşadım ama artık dayanamıyorum be anne! benim de çok zamanım yok çünki, evet her zaman bencildim ama şimdi en büyük bencilliğimi yapıp gidiyorum ..
beni anlamayacağını, hatta lanetleyeceğini biliyorum. çok üzüleceksin, benden nefret edeceksin, belki de asla affetmeyeceksin. bunları çok iyi biliyorum, zaten affetmeni de beklemiyorum.
ben hiç kazanamayacağım bir savaşa başladım, başından beri yeniktim zaten. beyhude bir çabanın içindeydim, hep bir umutla başarmayı denedim ve bu yalana kendimi de seni de inandırdım. özür dilerim .. yaşattıklarım için, mutlu edemediğim için, elimden gelenin en iyisini yapamadığım için, istediğin gibi olamadığım için, acılarının sebebi olduğum için, hayalkırıklığı yarattığım için, yaşamayı beceremediğim için, her şey için özür dilerim annem ..
"o kapıdan çıktığın andan itibaren benim kızım değilsin" demiştin, seni bırakıp gideceğim için çok kızmıştın bana. benim olmayan bir hayatı sırf mutlu olman için yaşıyordum, artık yapamam. gitmek zorundayım, yanında kalırsam mutlu olursun biliyorum ama ya ben? ellerim bomboş anne! gözlerim karanlık! kalbim solmuş! zamanım bitmiş!
hani hep bencillikle suçlardın ya beni, kendini düşünen bencilin tekisin derdin ya .. şimdi gerçeğini duymaya hazır mısın?
geceleri başımı yastığa koyduğum zaman ve sabahları evden çıktığım zaman, gök yüzüne doğru yalvarırdım dualar ederdim. allahım annemi yaşat, allahım beni al, allahım beni onsuz bırakma .. dualarım kabul oldu bak, alıyor beni yanına ..
allahın gök yüzünde olduğunu sanıyorum hala, gök yüzüne bakınca huzur buluyorum. isyan etmek gibi olmasın ama allah da beni sevmiyor anne, verdiğinden çok aldı çünkü. her defasında umutlarım, isteklerim, sevdiklerim, korumaya çalıştıklarım elimden kayıp gitti. tam başardım oldu derken, başladığım yere döndüm. olmayacağını bile bile defalarca denedim, boşuna uğraş verdim. dağın en tepesine çıkarmaya çalıştığım küçük taş parçası gittikçe daha ağır oldu, ben ittikçe geri düştüm. artık onu kaldıracak gücüm yok, gözünün önünde her gün yenildim ben. zaten biliyorduk olmayacağını ..
gitmemi istemediğin için esas bencilliği sen yapıyorsun, bırak da son kez mutlu olayım! bu kez kendim için bir şey yapayım!
korkma intihar edecek değilim, ölüyorum zaten. kalan günlerimi senden uzakta geçireceğim için, çok kızacak ağlayacaksın. ama dayanmak zorundasın, bir kızın daha var. anne, onu da benim gibi mecbur etme olur mu? bırak istediği gibi, istediği yerde yaşasın. kardeşime iyi bak, ona söyle üzmesin seni. unutmadan o heriften ayrıl artık, yaşarken hissedemediğim huzuru ölürken hissedeyim. elalem ne der diye düşünme, benim için katlanıyordun ama ben yokum artık ..
son günlerimi bisiklete binerek, yüzerek, güneşin doğuşunu izleyerek geçireceğim. hep basederdim ya sana, kendime ait bir evim olsun isterdim. sabahları yürüyüşe çıkıp gitmediğim yerleri gezmek, geceleri denize bakıp müzik dinlemek, eve dönerken o çok sevdiğim tatlılardan almak, bilgisayarımı alıp yeni hikayeler yazmak istediğimi biliyordun. ben evlenip yanında kalmayı değil, tek başıma yaşayıp bunları yapmak istedim ama olmadı. yanında bile kalamıyorum, kısacık zamanımı tek başına yaşayacağım. biliyorum, "sen yalnızlıktan korkarsın nasıl yaşarsın" diyeceksin. annem belki sen görmüyordun ama hep yalnızdım ben .. yalnızlıktan korktuğum için değil, sensiz kalacağım içindi endişem.
şimdi sona yaklaşıyoruz, hala ayakta durmaya gücüm varken, veda ediyorum sana. en güzel elbisemi giydim, son fotoğrafımda çok güzel görüneyim diye makyaj bile yaptım. hatıranda soluk yüzümle değil, boyalı halimle kalmak istedim ..
ölürken sadece bunları değil, çok şey söylemek isterdim sana. ama her şeyin sonu olduğu gibi bu vedanın da bir sonu var.
yazdığım her kelimede her satırda göz yaşı döktüm, her virgülde hıçkırarak ağladım, her noktada binlerce kez öldüm. aynısını senin de yaşayacağını biliyorum, ağlama demiyorum. son kez ağla ve bitsin! ben yetersiz olandım, tutuklu olandım, hep eksik olandım.
şimdi bitiyor tüm eksikliğim, mutluyum artık. anneler evlatlarıının mutlu olmasını ister dimi? gülümse anne.. kızın özgür artık ..
