çok boktan bir haldir, lakin ne okula gidesiniz geliyor nede okuldan kopasınız keşke öğrencilik hep devam etse diye hayallere dalıyorsunuz,
sonra tanışmadığınız insanlarla yıllar boyunca kaynaşma gereği duyuyorsunuz, o çok daha boktan bir durum, çünkü bu genelde
kadın kişisi oluyor ve dönüp diyebiliyor 3 yıl boyunca senin sadece adını bildim,
şimdi bu ne heves bu saatten sonra benden sana değil arkadaş eküri bile olmaz falanlar filanlar, son bir görüşelim buluşalım
grup halinde arkadaşlık ortamı çabaları...
olmayacak duaya amen demenin yersiz olduğunu ilk orada keşfediyorsunuz, sonrasında yavaş yavaş içinizde yeşeren umut sandığınız amk mezun olunca ne olacak işsiz kalacağım, nerde çalışacağım ne bok yiyeceğim telaşı git gide büyüyor ve sizi ufaktan kemirmeye başlıyor.
