uzun süredir türkiye-yurtdışı arasında gidip geliyorum, arkadaşlıklarım, erkek arkadaşım, yaptığım işler daha çok yurtdışında, bir gün tamamen yurtdışına taşınabilirim. yaşım da çoğunuzdan büyüktür sanıyorum.
bu başlıktaki gibi yazıları okudukça türkiye'nin neden böyle yönetildiğini anlıyorum. insanların tercihlerine saygı duymamayı, kendinizden güçsüz gördüğünüzü aşağılamayı çoğunuz öylesine içselleştirmişsiniz ki bir başkası özgürlüklerinizi kısıtladığında, adaletsizlikle karşılaştığınızda bunu yadırgamıyorsunuz. sadece istediğiniz gibi yaşamayan kadınlara değil, azınlıklara, farklı inançtan olanlara, farklı cinsel yönelimden olanlara yükleniyorsunuz ve işyerinde üstünüz azarlayınca, okulda hoca hayvanmışsınız gibi davranınca, herhangi bir başvurunuzda torpilli olan önünüze geçtiğinde, bir şekilde saldırıya uğradığınızda, diğer kadınları aşağılayan erkek beyinli bir kadın olarak sevgiliniz hakaret edince adalet bulamıyorsunuz. sistem bu şekilde kurulmuş. kadınlara olan bakıştaki sorunu incelemek için türkiye'nin toplumsal yapısını bir bütün olarak okumak lazım. bu kadar cahil kalışımız, adalet ve saygı anlayışının olmayışı, saygıyı sadece büyüğe, güçlüye, "üst"e gösterilen, korkuya bağlı bir kavram olarak algılamamız bu ülkeyi karanlığa sürükleyen şeydir. acaba eğitim sistemimizin küçüklükten başlayarak bu çatışma ortamını desteklemesi dış ülkelerin gizlice desteklemesiyle olabilir mi? sistem neden kendini geliştirmek isteyenleri eziyor ve çatışmalarla kendinizi meşgul ederek toplum olarak bunları değiştirmeye çalışmıyorsunuz? neden türkiye böyledir diyerek kabulleniyorsunuz, güçlenmiyorsunuz? baş örtülü-kürt-alevi-hıristiyan-ermeni-bakire olmayan-türk-dindar bölünüyorsunuz? nefret ediyorsunuz birbirinizden?
ahlak nedir? bu başlıktaki kız ahlaksız mıdır? vergi affını bekleyip vergisini ödemeyen, ihaleleri tanıdığına veren, yüksek lisansa aynı politik görüşten diye haketmeyen kişiyi alan ahlaklı mıdır? hanginiz bir işe girerken tanıdık aramadı? siz ahlaklı mısınız? neden bunları sorgulamıyorsunuz.
oy verirken dikkatlice düşünün, siyasetçilerin söylemlerini eleştirel bir şekilde dinleyin, kararınızı özgürce ve dogmatik olmayan bir şekilde verin. çalışın ve üretin. yapabileceğiniz kadar, hocaysanız sınıfınızda, çalışansanız ofisinizde demokratik bir ortam kurun. otobüste bile kendinize nasıl davranılmasını isterseniz öyle davranın. saygı duyun. adaletli olun. hangi siyasi görüşten olursa olsun kimsenin kimseye saygı duymadığı bir dönemde yaşıyoruz. hiç bir şeyin garantisi yok, rüzgar her an tersine dönebilir. adalet hepimize lazım.
yoksa, am göt derken ülkece felakete sürükleniyorsunuz.
umarım yazdıklarım bir kaç dakikalığına da olsa birilerini düşünmeye sevk eder.
