çok kötüdür.bizim şebeleğimiz -adı şebelek bu arada- zamanın çoğunu dışarıda geçirir, aklına estikçe eve gelirdi.sokaktan sahiplenmiş olmamıza rağmen bir kez bile eve tuvaletini yapmazdı, gecenin bir körü de olsa suratımızı patileyip uyandırır ve dışarı çıkar gelirdi.şebelek de 2 haftadır yok ortalarda.böyle sanki evden annem, kardeşim gitmiş gibi bir eksiklik var.yemeklerde gelip insan gibi koltuğa oturup önüne yemek koymamızı bekleyen, gece patisini suratıma atarak uyuyan şebelek yok.çok özledim, 26 yaşındayım, ağlamaklıyım.
