düşünüyorum da hayatımın en güzel anlarını, günlerini yaşamış olabilirim belki de. attığım her adım daha da dibe gidiyor olabilir. belki koca bir tümör var şuan beynimde, belki de yarın bir trafik kazası geçireceğim. beynimi kemirip duruyor bazen bu düşünceler.
peki hazır mıyım yarın yaşayacaklarıma? hem ne için yaşıyorum ki? kimin için? her işin başında bir amacım oluyor, ya yaşamamın amacı? varsa eğer, yaklaştım mı? ya da daha konudan bihaber miyim? yoksa da niye yaşıyorum ki? vakit mi dolduruyorum sadece? o zaman bir anda yok olsam mesela, fark eder mi yokluğum dünyada? yoksa telaşe, koşturmaca aynen devam eder mi?
varlığım zorunlu mu yani? beklemesem kum saatini? bana biçilen başka roller var mı daha? yoksa kameralar sadece esas kızla esas oğlanı çekiyor da ben sadece bi figüran mıyım şu hayatta? var mı benim için de bir esas kız? eğer bittiyse güzel günlerim, onsuz bitti çünkü.
hatta ben var mıyım onu bile bilemiyorum. gerçekten görüyor mu ki insanlar beni ? yoksa sadece varmışım gibi mi davranıyorlar?
