her sabah gözümü açtığımda aniden bir can sıkıntısı basıyor. o güne dair beklediğim, beni heyecanlandıran bir şey olmadığını hatırlıyorum çünkü. ama yine de şükrediyorum bazı şeylere. sevdiklerimin sağlığına mesela. gideceğim bir işim olmasına. görebiliyor, duyabiliyor, yürüyebiliyor olmama. şükredince daha az basıyor diğer tüm her şey. daha az boğuyor beni.
böyle böyle yaşlanacağım ben de. ama iyi şeyler olsa keşke. mutlu olsam, sevsem. sevilsem. çok mu bu. ya da çok mu zor.
