adına türlü şarkılar besteleten bir tuhaf eylem. zira unutmamak ve hatta unutamamak her ne kadar en baba acı sebebiyse unutulmamak da bir o kadar hoştur unutulamayana. boğazında düğümlenen hıçkırık olmayı diler insan ki unutmasın seni; unutamasın. bazen de pes eder "unutamadım, ne olur anla beni." diye yalvarır karşısındakine. "öyleyse sen unut beni." der "yeter ki benden isteme."...
her ne kadar unutmaya çalışsa da insan, unutmak istemez aslında geride kalanı. sizin hatıranızdır çünkü o, size kalandır. unutmaz da eğer gerçekten değerliyse çıkarmaya çalıştığını hafızasından. derinlere gömer, üstüne allı pullu anılar serper. ama bazen bir koku, bazen bir sözcük, bazen de küçücük bir eşya anımsamanıza yeter. bir yalan sözdür bence; 'unutmak', eğer becerebilen varsa alnından öptüğüm.
