Gece olunca bu şehrin sokaklarında,
Birisi yürür.
ince sakalları, çirkin yüzüyle
Kaldırımlarda karanlıklara bürünür.
Hiç kimse görmez onu.
Ben görürüm
Ben yürürüm.
Gece olunca,
Biri kibrit çöpüyle denizi yakar.
Duygu buharlaşır,
Şehrin üstüne inceden bir yağmur yağar.
Hiç kimse ıslanmaz.
Ben yağarım,
Ben ıslanırım.
Gece olunca,
Bu şehri buram buram efkar basar.
Biri oturur; türküler okur, şiirler yazar.
Hiç kimse duymaz onu.
Ben duyarım,
Ben okurum,
Ben yazarım.
Ve gece bitince...
Deniz söner,
Yağmur diner,
Şiir biter.
Ben sönerim,
Ben dinerim,
Ben biterim.
