johnny depp 'in deyim yerindeyse döktürdüğü dün izlediğim; tim burton' nın ve helena bonham carter' ın oyunculuğu karşısında saygıyla eğildiğim film. simsiyah ve bir tutam beyaz saçıyla, beyaz pudrasıyla ve yüzündeki nefretle sweeny todd' un havasına daha ilk sahneden girmiş bile.
johnny depp' in oyunculuğunu iyi olduğunu konuşmaya gerek yoktur zanlımca. zaten bunu dünya ahiret bilmekte ve söz etmekten de çekinmemektedir. ancak ne vardır ki bu filmin müzikal olduğundan da bahsedersek eğer johnny depp' in nasıl da şarkılar söylediğini sesinin bir anda nasıl alçalıp nasıl yükseldiğini ve bunu profesyonelce yaparken filmi çekmek istediği zaman tim burton teklifi götürdüğünde neden heyecanlandığını ve korktuğunu gayet iyi anladım. diyeceğim şudur ki sweeny todd'u johnny depp'ten iyi kimse oynayamazdı.
filmin siyah beyaz olması tim burton' nın aslında filmleri için nasıl bir taktik geliştirdiğini de açıkça ortaya koyuyor. filmde kasvet yaratmak istenerek yapılmış ve yeterince gerilimi yaşıyorsunuz zaten.
sweeny todd' un tek başına elinde usturasıyla sokaklarda şarkı söyleyerek ve sorular sorarak dolaştığı sahne ise bazı filmlerden kafanızda belirgin sahneler kalır ya işte o sahneler de kalmaya değer nitelikte.