Göçebe'siyle başlayıp Açlık'ıyla devam etmeyi düşündüğüm yazardır. Göçebe de bu güne kadar en zorlanarak okuyup en fazla şey bulduğum kitaplardandır. "doğa" ve "yalnızlık"ı derinlemesine ve evire çevire ele alır tabiri caizse belki de bundan bu kadar ağır ilerlemiştir benim için. Doğadaki yalnızlığı irdelenesi, yalnızlığında değişik birşey var. Şehirden, şehirliliğinden ve şehirliliğindeki bıktıran mekanizmadan doğaya, benliğine, kendine, özüne dönüşündeki macerasıdır. O macera esnasında bir çok konuya da ayrıca değinir ki bu değinmelerin hiçbiri öylesine değil yine anlatmak istediği birşeydendir. Ama benim en hatırımda kalan yalnızlığı ve inzivasıdır.
