ömer seyfettin'in öykülerindendir.şah ismail'e gidecek kadar cesur olan ve devletten hiç bir şey istemeyen malını mülkünü satıp,üstüne bir kaftan alan elçinin hikayesini anlatır.
bu elçi şah ismail'in karşısına geçtiğinde onun oturması için bir yer ayrılmadığını görür kaftanını çıkarıp oturur,şah ismail elçilere iyi davranmaz gelenleri genelde öldürmektedir fakat muhsin çelebi şahın karşısında gür sesiyle;
Nâmesini verdiğim büyük padişahım, Oğuz Kara Han neslindendir! diye haykırır, dünya yaratıldığından beri onun ecdadından kimse kul olmamıştır. Hepsi padişah, hepsi hakandır. Ecdâdı hilkatten itibaren hükümdar olan bir padişahın elçisi, hiçbir ecnebî padişah karşısında dîvân durmaz. Çünkü kendi padişahı kadar dünyada asil bir padişah yoktur,der.
şah öylece dona kalmıştır,cellatlar ise elçinin kellesini vurmak için emir beklemektedirler.muhsin çelebi çadırdan çıkmıştır yola koyulacaktır.şah emir buyurur nedimlerine kaftanını götürüp veriniz der,nedimleri kaftanı götürür.türk elçisi:
Onu size bırakıyorum. Sarayınızda büyük bir padişah elçisini oturtacak seccadeniz şilteniz yok... Hem bir Türk yere serdiği şeyi bir daha arkasına koymaz...
