şimdi hatırladım da, nefessiz kalmama sebep akdeniz'in nemi değilmiş;
yürüdüğüm yollara serpilmiş kadınlığın,
yüzümü yıkadığım sulara sinmiş saçların,
yaktığım sigaraya tütün olmuş kokunmuş.
- ektiğim acıların güneşisin, suyusun.. çocuklarımın değil ama acılarımın annesisin .-
-boy boy acılarımız vardı oysa, okutup eğitsek adam bile olurlardı. sen gittin, ben piç ettim onları.-
içki yaptım şişelerde, sonra sana küfrederek içtim sigara eşliğinde.
akdeniz sıcaktı, tatlıydı en az memelerin kadar, şehvet kokardı. dudaklarım nemle karışmış parfümleri öperdi. kaçışın gelirdi sonra aklıma, benden uzaklaşmak için başka şehre taşınışın. ey adana! senin de çok kulaklarını inlettim.
ben de kaçtım zaten, en sevdiğim şehirden. iklimimden kaçtım, denizimin kokusundan, çocukluk aşkımı bilen dostlarımdan, çocukluk aşklarımdan..
insan kendinden kaçamazmış, öğrendim.
