bir buçuk yıl kadar sahada çalıştığım için, neredeyse tüm esnafıyla tanıştım. ve gördüm ki, orası apayrı bir dünya.
adam ayakkabısının arkasına basıyor, range rover'dan inip, duvarında halı asılı olan ofisine geçip, uzay mekiği kadar büyük masasının büyük deri sandalyesine geçip, duvarda asılı olan babasının ve abisinin fotoğrafına alışkanlıktan hafifçe bakıp selam vererek oturup, fakirlikten dert yanıyor. neymiş, geçen sene yıllık kazancı 1 milyonken, şimdi 800 binin üstüne çıkamıyormuş...
başka bir adam, mühendis, açmış ofisini, atolyesini, elemanları gayet iyi, elemanlarıyla arası da iyi, fakir edebiyatı hayatta yapmıyor ama böyle bir sulanmak yok. adamın ağzından akan suları alacak bidon yok...
trafiği, 14-16 yaş aralığında olan sürücüler tarafından işgal edilmiş. özellikle bayan gördüklerinde sıkıştırmalar, yol kesmeler.... bir keresinde şikayet etmek için takip edip çalıştığı yere kadar gittim. ama patron sıfatındaki insan, bundan çok değil, 5 yıl önce o küçük sürücünün yerinde olan insan...
iğrenç bir yer olsa da, sanayinin söndüğü tek yerdir.
