şu hayatta en saygı duyduğum insan modeli. annemin bi kuzeni vardı, hemşire. eşi manisanın bir köyünden çıktı, ankarada bi hastanede hem yerleri temizliyor hem de asansör bakımı falan yapıyordu. aynı zamanda ankara hukuk fakültesine girdi evliyken. uzatmayalım okulu bitirdi, hakimliği kazandı. hakimlikten istifa etti ve stajıma başladığımda yanına gittim. harika bir ofisi, yanında çalışan bi dünya avukatı vardı. ne zaman tökezlesem o adam aklıma geliyor.
bugün vergi hukuku sınavı vardı. bi kızımızda sanırım otizm var. çalışmış kazanmış muhasebe bölümünü. baktım notları çıkarmış bi güzel. sınavda eli ayağı titriyor, elinden geleni yapıyor. bi de kuzenim aklıma geldi, dershaneler, takıldığı yerde bize sormalar, pahalı kotlar, bilgisayarlar. inşallah iyi yerlere gelir o kız, senden benden fazla hak ediyor en güzel şeyleri. amk hayat gerçekten adaletsiz lan.
