kalbinizin yanmasıdır..
öyle büyük bir acıdır ki. hep onu düşünürsünüz, sesini, yüzünü, içinizi ısıtan gülüşünü ve iç çekersiniz, çok özlersiniz. aklınız fikriniz o olur zamanla ve siz bile inanamazsınız kendinize. beni nasıl böyle esir almış diye düşünürsünüz.
ona telefon açıp, seni seviyorum demek istersiniz ama yapamazsınız, nedeni yoktur yapamazsınız işte.
acaba şimdi ne yapıyor, beni düşünüyor mu gibi sorular beyninizi istila eder. hele ki sizden uzaktaysa daha da çekilmez olur bu durum.
telefonu hiç bırakmazsınız elinizden ya ararsa diye ama o hiç aramaz.. siz kendinizi avuttuğunuzla kalırsınız.
kısacası bu dünyadayken ölümü yaşamak gibidir.
