bazı bünyelerin ölümüne sevindiği çocuktur. olabilir. kişiler politik olarak sıcak bakmadığı kişilerin ölmesine sevinebilir, ne kadar rahatsız edici bir durum olsa da bu ruh halini taşıyan kişiler var. maalesef. ölümlerden kesinlikle rahatsız olmayan, sürekli olarak daha çok ölü isteyen ölü seviciler bol. esir alınan askerlerin sağ dönmesine üzülen, sürekli olarak bir çatışma halinin sürmesine ve bu durumdan çıkılması için şiddet dışında bir şeyler konuşanların ağzına hamasi nutukları tıkayanlarla dolu ortam. milli mücadale yılları için verilen ölüm sayısı yükseldikçe, göğüs kabartanlar bir an olsun göz önünden çıkmıyor. çin seddi'nin "atalarımızın saldırılarına karşı yapıldığı" göğsümüzü kabartıyor hala. ortaokul öğrencileri kanla bayrak yapıp genelkurmaya yolluyor "kalem tutan ellerimiz silah tutmalıdır" diye. atmosfer bu.
amma velakin, bir gösteri sırasında ölen bir çocuğun ölümün normal olduğunu iddia etmek hukuk tanımazlığın bir tezahürüdür. yapılan eylem yasal olmayabilir, eylemi yapanlar suç işliyor olabilir. bunun karşılığı öldürmek midir? bu hukuğun ayaklar altına alınması değil midir? Hem bunları da geçelim, işin "milli çıkarlar" yönüne gelelim. 15 yaşında çocuklar 90'ların başında da panzerle ezildi (Nusaybin, Şırnak olayları için googleden falan bakılabilinir), sorun bitti mi? Öldürmek daha fazla isyan doğurmaz mı? Türkiye'yi daha fazla karanlığa götürmez mi?... Bu soruların ölü sevicilerin zerre kadar umrunda olmadığını biliyorum da umudum buralarda hala sorumluluk sahibi olan insanların kaldığı yönündedir. Lütfen artık biraz da onların sesini duyalım. Herhangi bir şekilde çocuklarımızın ve gençlerimizin ölmesini, annelerin göz yaşlarının akmasını istemiyor artık vicdanlar. Bu son olsun.
