bazen kendi kendime sorduğum soru. tam bir iş-eylem yapacak olduğumda ansızın gelen sorulardan birisi bu. kendimi sorguluyorum; şöyle bir dışarıdan gözlemliyorum kendimi. baktım bir sakatlık yok devam ediyorum yaptığım her neyse. bir sıkıntı varsa tekrar gözden geçiriyorum en münasip biçimde uyguluyorum. geri de durmuyorum yapmaktan, içimden geleni dizginliyorum sadece. insanca, en uygun biçimde sunuyorum.
içinden geleni yapmalı insan fakat ölçüler dahilinde, zarar vermeden. yapmadığında bir yerlerde kalıyor o birikiyor, rahatsız ediyor. sonra keşkelerin oluyor elinde bolca. sığdıramıyorsun bir yere, nereye koysan taşıyor az ya da çok. en güzeli kendin olmak, olurken de insanca olmak. yapabiliyorsan en güzeli bu.
