Bütün mutsuzluk bahanelerimin öznesi sensin.
Mutsuzum çünkü saçlarını koklamıştım. Sahilde bisikletle yarışmıştık. Geçmiştim seni. Çünkü sayacağım bir çok gece var uyurken seni izlediğim. Mutsuzum çünkü bana mektup yazardın. Çünkü üşüdüğün zaman bana sokulup sığındığında hissettiğim huzuru hiçbir orgazm sigarasını tüttürdüğümde hissetmedim sonra…
Çok mutsuzum be kadın. Çünkü birilerini severek kalan boşluğu doldururum sandım. ve yanıldım. Çünkü bu yanılgıyı kendime bile itiraf edemedim. Çünkü herhangi bir doğruyu götürür diye, tek yanlış dahi yapmadım ikimize. Çünkü buna inanmadın.
Çok ama çok mutsuzum kadın. çünkü; Dönecek olsan, bir kez daha öldürmene razı olacak kadar aptal bir adamım.
