annemle ne zaman konuşsak sonu genelde ''aman annem allah iyilerle karşılaştırsın allah hayırlı nasipler versin'' cümlesiyle ya da benzeri cümlelerle bitiyor. ben de anadolunun bağrından kopup istanbula üniversite okumaya gelip üniversite hayatıma da bir ya da bir kaç bayan kişiyi sokmak istemekteyimdir. burada niyetim pekte iyi değildir. şu an yüzümdeki o hain gülümsemeyi anlıyor olabilirsiniz. ancak 3 senedir bu emelimi bırakın gerçekleştirmeyi bir bayan kişisiyle merhabam bile olmamıştır. kendimi çok beğenmemekle birlikte bir albenim de yok değildir. nitekim lisedeyken okulun tanınan ve güzel kızlarıyla çıkan ergen veletlerinden biriydim. velhasıl anne duasının vücut bulmuş hali değilim de neyim kızlar ? (sadece kızlar cevap versin bişey denicem)
