o son anlarında dua edip gözlerimden yaşlarım dökülürken ona baktığımda hayatımın vurgununu yemiştim belkide çaresizce bekliyordum veda etmesini. o çok acı çekmiş bir erkekti. o hayata çok iyi direniyordu. gel gör ki iste o an zayıflamış kilo vermiş ve ağzından nefes alıp verirken çıkan ses bile çıkmıyordu. artık nefesini bile zor alıyordu. ve son anlarında kafasını indirdi elindeyken ciğerlerinde nefes alıp verdiğini hissediyordum. derken artik hissedemiyordum küçük akciğeri o an parmağıma baskı yapmıyordu zaten son anlarında kalbi hızla çarpıyordu ne olduysa bir anda oldu ve nefes almayı kestiği an kanatlarının ucu başının altı büyük ihtimalle kalbi hızla ama hiç olmadığı kadar titredi öyle hızlı attı ve veda etti. o an yavaş yavaş bedeni kendini saldı ve artık hiçbir yeri kıpırdamıyordu. o çaresizlikle ettiğim dualar kabul oldu mu bilmem ama pek acı çekerek ölmüşe benzemiyordu.
kim bilir onun yaşadığı acıyı .
her şey bir yana o kadar derdim sıkıntım olsa ben intihar ederdim ama o biran olsun kendini salmadı daima dik durdu. tüylerinde idrar kokusunu andıran bir koku vardı belki de hastalık kokuyordu onu balkona koydum ve elimi sabunla yıkadım ama kokusu çıkmıyordu işte burdan anlayacağım üzere onu hiç unutamayacaktım .
bu resimlerde sürekli bana onu hatırlatacak . içimi burktu da gitti ben onu unutamadım artık çok yalnızım .
