kadınlar kendisini gerçekten sevdiğine inandığı kişiyi sever. parasına, mesleğine, statüsüne, tipine bakmaz.
gerçekten üzülerek söylüyorum ki bazı beyefendiler (!) özelikle güzel kız arıyor. o güzellikle bir gün imtihan olur mu bu kız diye düşünmüyor. hatta "hem evde çalışsın hem dışarıda çalışsın, güzel de para kazansın, bir evin tek kızı olsun" diye arayanı bile duydum ve gördüm. memur arayan mı dersin, bazı sözlükçülerin dediği gibi yılın 15 ayı yatan öğretmen kız arayan mı dersin -bunla inanılmaz çok karşılaştım zaten- , "hem oğluma baksın hem de oğluma yük olmasın" diye kız arayan sevgili kayınvalideler mi dersin...
şu yaşıma kadar gördüğüm durum bu...en çok hesap-kitap işlerine giren taraf genelde erkek tarafı oluyor.
ve daha fazlasını söyleyeyim...kızlar genelde ailesine yüz çeviren taraf oluyor eğer ki ailesi kızlarının iyiliğini düşünerek damada onay vermezse...ama erkek bunu yapmıyor.
ve tek bir örnekle düşünmenizi istiyorum. mesleğim gereği yüzlerce aile ile tanıştım. ilk 3 yıl çalıştığım bölgenin sosyo-ekonomik durumu oldukça düşüktü. çoğu ailenin ya maddi durumu kötüydü ya da rabb'im onları sağlığıyla imtihan ediyordu. sağlıklı bir kadının yanında çok sefer engelli bir bey ile karşılaştım, tanıştım, konuştum, sohbet ettim; hem de çok sefer, evlerine ziyarete gittiklerim de oldu, ama 4 yıllık meslek yaşamımda tersi bir durumu görmedim. sağlığını kaybetmiş bir kadının yanında sağlıklı bir adam görmedim, göremedim. sağlığını kaybetmiş bir kadının tek başına 2 çocuğuna annelik yaptığını gördüm ama...kadın belden aşağı felç oldu diye onu bırakan "adam" (!) gördüm, gözyaşları içinde ayrıldım ben ziyaret ettiğim o evden...ama diğer bir evde parmağını dahi oynatamayan felçli adamın yanından ayrılmayan hanım eşini gördüm. ve o şekilde iki çocuğunu büyütmeye çalıştığını...anlayın artık hangi tarafın gerçekten "fedakarlık" yaptığını....
