haftasonu her zamanki gibi öğle 12 de kalktim. fotograflar cekmem lazimdi bi odev icin. ilk once yemegimi yedim sonra fotograf makinemi alip atladim gittim issiz ve guzel mekanlara. yalnizligim mekanin sessizligiyle birlesince bi huzur kapladi icimi. her kareyi cekisimde mutlu oluyordum. kotu giden ask hayatinin yarattigi mutsuzlugu unutuvermis ve takmiyordum kafama olup biteni. kendi basima takiliyordum iste. farkli mekanlara gittim gezdim. yalnizim lan ben. bircok arkadasim ve bir adet de sevgilim olmasina(!) ragmen yalnizim. kendi halimde fiti fiti yasiyorum. varligin icinde yokluk cekmek gibi. boylesi daha guzel gibi. neyse oyle iste. klasikten bi tik otede bi gündu. sevdim fotograf cekmeyi. insan kafasini dinliyormus valla. konusacak insan olmayinca buraya icimi dokmek de ayri rahatlatiyor insani.
