saçların dikildi karşıma
bir sokak köşesinde.
her telinde
parmaklarımın izleri parlıyordu.
benzersiz kokunu alıyordu kıvrımlarından rüzgar.
gözleri doluyordu
saçlarına bakan kedilerin.
her biri bir kenarda
darmadağın,
çömelip kalıyordu, yutkunuyordu
rengi kaçıyordu pencerelerde perdelerin.
nereye yürüdüysem
bakışın, duruşun, sesin.
anladım söndürmeliyim tutuşan yüreğimi,
kendimi yakmış olurum
yakarsam bu şehri.
çünkü sen her şeyinle bendesin.
Nurullah GENÇ / sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim.
