kendimi gördüğüm, bulduğum... birçoğunuzla olduğu gibi, bir özel mesajla başlayan muhabbet ilerledi. anlattık, dinledik. her şeyi ama, herkesi...
zamanla anlıyorsun zaten, herkesin hikayesinin birbirininkine benzediğini. hikayenin kahramanları farklı sadece. oysa olanlar, yaşananlar, acılar hep ortak. hatta umutlar bile. o yüzden bazen kelimelerimizin anlamsız gelişi. herkes, aynı şeyi biliyor ki zaten...
kızıyor bana bazen, hissediyorum. kızdığımı da biliyor. sebepsiz kıskanıyoruz bazen birbirimizi. ama beni, benim onu düşündüğümden daha fazla düşündüğünü bugün gördüm... insan sebepsiz yere defalarca arar mı birini? yolunda gitmeyen bir şeylerin olduğunu hissedip kilometrelerce ötede huzursuz olabilir mi? olabiliyormuş, ben bugün bunu gördüm...
geçmiş sevgililer günün mübarek olsun anam-babam, canım-ciğerim.
