Türkler tarafından öğrenilmesi en kolay roman dillerinden biridir. Grammer ve fonetik yapısıyla türkçe'ye oldukça benzemektedir. italyanca'da bulunan harfler ve okunuşları şöyledir.
italyanca'da w,j,k,x ve y harfleri bulunmamaktadır.
italyanca'da bazı harflerin yanyana gelmesinden dolayı ses değişimine maruz kalan sesler olmuştur.örnek olarak vermek gerekirse:
cappucino kelimesini ele alalım. "c" sesi italyanca'da türkçe'de ki "ç" sesinin yerine geçmektedir, yani telafuzu "ç" dir. ancak italyanca'da genelde "c" sesini müteakiben gelen bir "a" vokali "c" sesinin "ç" yerine "k" olmasına yol açar.
cappucino>kapuçino
"c" sesinin yukardaki mevcut durumu u ve o vokalleri için de geçerlidir. Buna örnek vermek gerekirse;
cosi kelimesi ele alınabilir. "cosi" sözcüğünde "c" ünlüsünden sonra gelen "o", "c" sesinin "k" olarak okunmasına neden olur.
bir de "c" sesinin "s" ve "i" seslerinin arasına girmesinden dolayı bir etkileşim meydana gelmektedir. "sci" olan tüm heceler "şi" olarak okunur.
"c" ve "h" sesinin yanyana gelmesinde ise "ch", "k" sesinin meydanına gelmesine neden olur.
Bu dilin temeli etrüskler ile atılmıştır fakat kanıtlanabilir kaynaklarla toscana dili'nin bugünkü hali denebilir. italya'da hemen hemen her şehrin kendine göre bir ağızı bulunmaktadır. italya, isviçre, Vatikan, San Marino, Hırvatistan, Slovenya, Malta ve Avrupa Birliği'nin resmi dilleridir.
Bugünkü konuşulan aksanına tuscan ağzı denmektedir. örnek olarak: (bkz: istanbul ağzı) Bundan başka napoli, friuli, sardinya
sicilya ve venedik ağızları bulunmaktadır.
