sevgili uludag sozluk halkı. bu başlık altında sizlere seslenmek, dertlerimi paylaşmak ve bunları yaparken bir yandanda burun kıllarımı tırnaklarımla çekmek istiyorum.
sizleri sevmiyorum. seviyorda olabilirim ama ben sevdiğime sevdiğimi söylemem. kimse söylesem hemen şımarıyor. şımaranı da sevmem. bu nedenle sizleri seviyorum ama sevmiyorum diyorum. türk filmlerindeki iyilik misali jönler gibiyimdir karakter olarak. yani sevdiğimide sevmem sevmedeğimide sevmem. kendimi de sevmem ben.
body building zor bir spor. ilk başlandığı zamanlarda vucudun her yeri ağrıyor. bide bi yancı var body salonunda, hangi alete geçsem başıma dikilip o öyle yapılmaz böyle yapılır diyerek şekil atıyor. en yakın zamanda 50 kiloluk dambıllarla kafasını yarmayı düşünüyorum. fakat henüz 50 kiloluk dambılı kaldırabilecek kas yapısına sahip değilim.
o zamana kadar yancı amcanın yardımlarına ihtiyacım var. bu arada şunu söylemeden edemeyeceğim ki body benim için bir yaşam tarzı. başladığımdan bu yana bir gün geçmiş olmasına rağmen benimsedim ve özümsedim body felsefesini.
klavyemin arasından her sabah özenle kül çıkarırım. çok fazla sigara içen biriyim ben ve küllerini bulduğum her yere dağıtırım. bu benim için bir ata sporu. babamda aynı şeyi yapar her daim.
garanti bankasının şifrematiğinden nefret ediyorum. akbankında axess kartından da tiksiniyorum. en sevdiğim şey otobanların kgs kartları. 10 tane kgs kartım var ve her akşam onlara sarılıp yatıyorum. hepsininde içi 31 ytl bakiye ile dolu. bir dahaki aya bakiyelerini 69 ytl yapıcam. yatakta fanteziye her daim açığım.
bu yazı uzun oldu sanırsam bu nedenle fazla okunmuyacak. ama buna rağmen yazıda emeği geçen antidepresan hapıma, soğumuş nescafeme ve sökemediğim sol burun kılıma şimdiden teşekkürü bir borç bilirim. hoşçakalın
