"Yıkımın kanıksandığı yer burası.
Truva misali yalnızlığım. Senfoniler sulara verdi kendini...
Bitti!..
Bir yıldızı söndürdük gökyüzünde. Katli vacip değilse de...
Üşüyorum...
Bir keman usul usul kaybediyor kendini karanlıkta..
Evet akşam çoktan oldu.
Ne alacakaranlık, ne de koşuşturan insanlar kaldı. Kent ölüm sessizliğine sağır olmuş. Bir sızı yükseliyor bileklerimden yukarı..
Aşkımız deforme olmuş, atılmış şehir çöplüklerine. Üşüyorum Ağustos sıcağında..
Bana bunu da yaşattın..
Sıcacık bir kucağa susadım..
Ayrıldık da iyi mi oldu?
Boğulup ölmek çok mu kanalın sessizliğinde..
Sıcak bir çay..
Sönmüş umutlar..
Üşüyorum Ağustos güneşinde.
Bulutlar dağıldı, güneş ateş parçası oldu.
Biz söndürdük..
Acılar bizi doldurdu..
Tebrikler bize..
Keşke birer kırlangıç olsaydık..
"Seni hala seviyorum" derken bile üşüyorum
