sizi küçük emrah moduna dönüştürecek olan anlardır. şanssız olunduğu gerçeğiyle yüzleşmenin binbir yolu mevcuttur. bunlardan biride murphy yasalarını okumak, benzerlikleri farkettikçe dumur haline girmektir.
böylece günlerden bir gün, murphy yasaları denilen listeye öylesine bakılır. lakin okurken şaşkınlığın bir ölçütü olarak ara ara monolog halinde tıpkı şu nidalarda bulunulur;
- aa aynısını ben yaşamıştım yeminle *
- bu da başıma gelmişti iyi mi?
- ooo sen buna bişey mi diyosun ben daha beterini gördüm *
- tıpkısının aynısını yaşadım, bıktım be...
ve sonrasında yaşanılan benzerlikler listesinin uzunluğuna şikayet edercesine şu muazzam cümle sarfedilir;
- çilem dolmadı mı hala? *
işte murphy sağolsun, onun sayesinde ciddi bir şanssızlık içierisinde bulunduğunuzu öğrenebiliyorsunuz. isterseniz siz de test edip, onaylayınız;
(bkz: murphy yasalari)
