çok kötü bir durumdur ama babanız anlayışlıysa görmemezlikten gelerek durumu kurtarabilirdir. sonuçta 31 çekmek kötü bir şey değildir. zamanında o da çekmiştir, söyletmesindir.
benim yakalanma hikayem çok ama çok sinir bozucuydu. üstelik benim yakalandığımda durumu kurtarma olanağım hiç yoktu. salonda gece yarısı uydu açılmış ve televizyonda kırmızı noktalı bir kanal vasıtasıyla malafat sıvazlanmaya başlanmıştı. üzerinden çok geçmedi ki salonu dışarıdan gören balkonun ışığı yandı ve babam balkona çıktı. o sırada içeriyi görmemesi imkansızdı. ben ise hemen kumandayla uyduyu kapatıp, üstümü başımı toparladım. sadece bu panik havası bile aslında ne yaptığımı anlamaya yeterdi ancak babam çok büyük ihtimal görmemezliğe gelmiş ve benim gururumu kırmak istememişti. oysa salonla balkon arasında bir cam ve ince tülden başka hiçbir şey yoktu. içerisini balkondan naklen yayın gibi görebilirdin ama babamın bu görmemezlikten gelme hareketi beni incitmemek içindi, yoksa çok büyük ihtimal görmüştü.
ertesi sabah hele durumun anlaşılmamasına imkan kalmadığını görmüştüm. o olaydan sonra etrafı toparlarken peçeteyi koltuğun altına düşürmüştüm. o peçeteyi de salonu süpüren annem bulmuş: bu ne allah aşkına! sümüklü mendillerinizi bile sizin yerden ben mi toplayacağım diyerek ev ahalisine duyurmuştu sağolsun. babam bunu da duymuştu ama bir şey dememişti. yoksa babam yerlerde kirli çamaşırların, mendillerin olmasına, pespayeliklere sinirlenen titiz biriydi.
diyeceğim odur ki babaya yakalanmak belki de en kötü yakalanmalardan biridir. insanı derin bir utanç içerisine sokabilir ama babanız anlayışlı biriyse ve belli bir yaşa gelmiş erkek çocuğunun ihtiyaçlarının neler olabileceğini az çok tahmin edebilecek ve doğal karşılayabilecek birikimdeyse çok da sorun olmayacaktır. yoksa belki de geçmişte çok yakalanmışızdır ama babalarımız bunu yüzümüze vurmamıştır. yoksa babalar genelde oda kapılarını da birden açan, çocuklarının kilitli kapılar ardında az çok neler yapabileceğini bilen insanlardır.
