eğer babanızı hayal meyal hatırlıyorsanız çok daha karışık duygulara sebebiyet veren olaydır.
anneniz ve babanız boşanmıştır.mahkeme sizin yaşınız çok küçük olduğu için anneye vermiştir.tam 16 yıl babanızı görmezsiniz,sesini duymazsınız,sadece sislerin arkasında gibi görünen belli belirsiz iki şeyi hatırlarsınız.birincisi sizi elinizden tutup lunapark gibi bir yerde atlıkarıncaya bindiren bir adam,ikincisi ise beylik tabancasını annenizin kafasına dayamış öldürmekle tehdit eden bir adam,meraklanmayınız ikisi de aynı kişidir.
evet annenizle babanız şiddetli geçimsizlik ve evlilik kurumunun kökten sarsılması gibi ne anlama geldiğini o zamanlar algılayamadığınız soğuk bir gerekçeyle boşanmıştır.
aradan yıllar geçer hayatınızda bir babanın eksikliğini çok çekersiniz,ne bileyim ben mesela siz düşünce kimse kaldırmaz,kendiniz kalkarsınız,arkanızdan sizin hatalarınızı düzelten iki kişiden biri yoktur.bu yüzden önemli bir karar vermeden önce bir kez daha düşünürsünüz.ne zaman etrafta babasıyla elele tutuşan gülen oynayan cıvıldaşan bir çocuk görseniz oraya bakmamaya çalışırsınız.
seneler geçmiş büyümüş koskocaman adam olmuşsunuzdur.bir gün bir telefon alırsınız,arayan kişi amcanız olduğunu ve babanızın vefat ettiğini söyler.
hemen ilk otobüse atlayıp memlekete gidersiniz,babanızın soğuk mermer üzerindeki cansız bedenini görünce tuhaf duygular hissedersiniz,hiç tanımadığınız bir adam,aslında her sabah bukart doldurduğunuz büfeciden daha fazla aşina gelmeyen bir adam ölmüştür.
o an bilinçaltının suyun altındaki yarısı suyun üstüne çıkmaya başlar,hafızanızın kapalı kapıları aralanır ve bazı şeyleri yeniden hatırlamaya başlarsınız,bir ömür boyunca unutmaya çalışıp da unutamayacağınız şeylerdir bunlar...
toplum ve hatta sizin vicdanınız bile hiç tanımadığınız bir insanın,sizin için hiç birşey ifade etmeyen bir insanın,sisler ardında oynanan bir cinayet filminin aktörü için üzülmenizi istemektedir...
siz hiç tanımadığınız bir insan için,kabuslarınıza giren bir şey için unutmak istediğiniz bir şey için üzülebilir misiniz?
insan bazen karar verirken doğru ile yanlış,iyi ile kötü o kadar yakındır ki sanki bir bıçağın en keskin yerinde birleşmiş iki ayrı yüzü gibidir.
doğruyu ve yanlışı,iyiyi ve kötüyü görmek o bıçağın etinize saplanışı gibidir,anlamanız için hissetmeniz gerekir.
eliniz kendiliğinden hareketlenir aklınız bedeninizi kontrol edemez ve o hiç tanımadığınız adamın soğuk elini tutarsınız.
o el yavaş yavaş ısınır artık o soğuk mermerde yatan adam hiç tanımadığınız sislerin arkasındaki kötü adam değil lunaparkta size dondurma ısmarlayan atlıkarıncaya beraber bindiğiniz size bakıp gülümseyen iyi adamdır.
ve işte o an yüreğinizde bir babayı kazandığınız an kaybetmenin hiç bir lisanda tarifine imkan olunamayacak acısını yaşarsınız.
