mantıklı gibi duran ama çok da mantıklı olmayan önerme.
hayatı boyunca toplumun ve devletin koyduğu kurallara uymuş bir insanım. dolayısıyla bu zamana kadar hiç suç işlemediğimi varsayıyorum. fakat yarın gidip bir adam öldürsem hissedeceğim şey suçluluk olacaktır.
hatta tersine belki ikinci cinayetimde daha az suçluluk hissedeceğim. ne kadar cinayet işlersem o kadar az suçluluk.
mutluluk da aynı şekilde. bir futbolcu kariyerinin ilk golünü 30. dakikada skor 0-0 ken attı diyelim.
aynı oyuncu kariyerinin 30. golünü de skor 0-0 ken 30. dakikada atsa * ne olur? ilk goldeki kadar sevinmez değil mi?
ha bu kullanılan duygular körelir manasına da gelmez. bu yaşanan durumun sıradanlaşmasıyla alakalıdır. duygular anlıktır. yaşanan olaylara bakış açımıza göre o an ortaya çıkar.
