En çok giden olmak hoşumuza gitmiştir, geride bıraktıklarımız umurumuzun bir köşesinde belki de.Bir kenti orada bırakıp gitmek ve döndüğümüzde bizi gülüşlerle karşılaşmasını beklemek.Aslında gittiğimiz her yere sokak sokak, semt semt o şehri de götürmek ,bu yüzden hiçbir gidiş asıl amacına ulaşamadan yarıda kesilir.O zamanlar anlaşılır insan ne varolduğu o şehirden gerçekten gidebilir, nede şehir ondan gider bu yüzden hep iki arada bir derede kalır hayatlar.
