insanın içine taş gibi oturan olay. hala sindirmekte zorlanıyorum. ailemde derdimi anlatabildiğim, oturup konuşabildiğim tek insan ablamdı,benim için anlamı, değeri çok ama çok büyük aramızdaki ilişki bambaşkadır yani, çoğu zaman annemden bile öndedir benim için.
şimdi memlekete gittiğimde onun evde olmayacak olması, içimi burkum burkum burkuyo lan sözlük. bu kadar zor olabileceğini tahmin etmemiştim, 23 yaşımda adamım utanmasam ağlıcam aq.
işallah nikah memuru filmlerdeki gibi bi itirazı olan var mı diye sorar da itiraz ederim. bana kalsa hiç vermez turşusunu kurardım ama neyse.
inşallah alışması kolay bi durumdur.
