şu hayatta çok konuşan birinin karşısında oturmaktan daha sıkıcı bir şey varsa o da yalnız yemek yemektir. tabi bu bana göre. sevmiyorum arkadaş yalnız yemeyi. Bu yüzden genelde arkadaşlarımı çağırırım ya da ben yanlarına gidip yemek söylerim. pazar kahvaltılarına da ya misafir çağırırım ya da dışarıda bi yerlerde yerim. bir yemek yerken karşımdakinin iştahını fena açarım bu da bir artı point. Zayıf çelimsiz arkadaşlarım yemek yiyeceği zaman beni de çağırır ye de sana bakıp biz de yiyeyim diye. zaten bizim ailede yemek yemek ata sporu. hayvan gibi şi yapıyoruz.
