hâlâ alevi/sünni ayrımı yapan insanları görmemize vesile olmuş yazardır. yokmuş ortalıkta bu aralar.
yine de söylemek isterim kendisine, mobilden girdiğim için entryi alamadım buraya, ama bahsettigin şeylerin alevi/sünni olmakla değil, aile yapısı ve yetiştirilme tarzıyla alakası vardır.
ailem sünni, dindar insanlar. annem kapalı bir kadın mesela, hani senin o "bez parçası" olarak nitelendirdiğinden örtüler takıyor başına. ben açık bir kadınım, bugüne kadar da kapanmam yönünde bir baskı görmedim. anneannemle yaşadığım dönemde hep kuzenlerimle uyuduk biz, hala bir kuzenimle aynı şehirde okuyoruz, gece dışarı çıkacağımda vazgeçilmezimdir kendisi, çok egleniriz beraber. en yakın arkadaşım, dostum ve paramızı, sigaramizi, hayatlarımızı paylaştığımız insan alevi ve bu durum bizim için çok da önemli değil. alevi sevgililerim oldu, mezhep olayını çok sonralarda sohbet esnasında öğrendim. çok da önemli olmadı. alevilerle evli olan bir sürü akrabam var gül gibi geçinip gidiyoruz bizler. anneme bir sevgilimden bahsettigimde mezhebini hiç sormadı mesela. bizde böyle ayrımlar olmaz, biz insanı severiz, insan olanı severiz.
dikmen'de yaşıyor benim ailem. alevilerin cogunluk olduğu bir semttir. senin de önce insan olmaktan bahsedip, sonra "bez parçası" diyerek başörtülü insanları yerdiğin gibi, annemin sırf başörtülü diye aşağılanmasına defalarca şahit oldum. kucağında bebekle bindiği otobüste bir kadının "yüz vermeyin su yobaz sünnilere" dediği bile olmuştur. yani insan olmayanın mezhebi önemsizdir, nasıl ki sünnilerin hepsi mükemmel insanlar değiller ise, aleviler ve hatta diğer bütün insanlık için bu geçerlidir. okulumda, iş yerlerimde de alevi ve sünni birçok insan tanıdım, fitnenin, fesadın mezheple alakası olmadığını çok erken yaşta öğrendim. işin özü küçük hanım, bu işler mezheple gelmez, görgü ve eğitim ile gelir.
annemin çalıştığı yerde; namaz vakitlerinde mola verip namaz kilabilmesi için patronla tartışan ateist bir abimiz vardı mesela... ne mükemmel, ne saygılı bir insandı. onu yetiştiren ailenin ellerinden öpmek lazım, biz hep aynı saygıyı gösterdik hatta annem kendi çocuğu gibi severdi onu. aynı dine mensup insanların birbirini aşağılamasını görünce insan, daha muhtaç hissediyor kendini böyle güzel insanlara.
