Hiç bir zaman onun olmayacak olanı görüp yine her zamanki gibi yine ve yeniden taşikardi geciren ve o gecince yerini astıma krizine bırakan bir hale giren mecburi mutsuzluğa giren yazarın seslenişi. Derdim bana kaldı sözlük.. Bana kaldı artık o kadar uzadıki.. Arkadaşlarıma bile anlatamıyorum artık.. Sevgilisi olan birini sevmek ne kadar doğru? Hemde birbirlerini cok sevdikleri kulağıma sıklıkla çalınıyorken.. Yıllarımı aldın be cocuk.. Kimseye sana hissettigimi hissedemiyorum ben.. Bir kere konustuk mu? Hayır. Beni sevecek misin? Hayır. Neden böyleyim peki ben! Al iste son bir sene.. Sonra gormem bile seni.. O zaman mutlu mu olurum?
Hayır olmam olamam biliyorum.. Her biri trabzon dediğinde samsun dediginde geleceksin aklima.. Bordo ceket diyince biri geleceksin aklıma... Bana da yazık.. Ölüyorum adam anlasana! Al iste sözlül ben bunları yazarken yine gectı önümden..
